شمال نیوز/ کوروش غفاری چراتی : یکی از خطرهایی که هر مدیری با آن مواجه است، چاپلوسی و تملق گویی افراد فرصت طلب برای نیل به مطامع شخصی خود است. در هر سازمانی بی هنرانی هستند که به جای فراگیری دانش و خرد، زبان چرب و افسون گری دارند .

درخصوص آثارتملق گویی و چاپلوسی باید گفت که این پدیده بازدارنده پیشرفت و نوآوری در زمینه های گوناگون اداری، اجتماعی و شخصیت انسانی است. بدون تردید خلأ منزلت و نبود شایسته سالاری در ساختار اداری یکی از عوامل مهم شیوع تملق گرایی است و کم کاری مسئولان در اصلاح سیستم اداری در این زمینه قطعا دخیل است.

چاپلوسی در هر مجموعه ای نشانگر ناسالم بودن روابط و مناسبات و هنجارهای حاکم بر آن جامعه است. چنین فضایی زمانی شکل می گیرد که منزلت و نقش ها، آن گونه که شایسته افراد است عادلانه توزیع نشود . تملق و چاپلوسی یکی ازچالش هایی است که همه روابط اجتماعی شهروندان را در عرصه اجتماع تحت تاثیر قرار می دهد. متأسفانه چاپلوسی و تملق همواره مورد علاقه بسیاری از افراد ضعیف النفس و کم خردی است که تشنه شنیدن آن هستند. در واقع این پدیده با سطح شعور اجتماعی هرفرد ارتباط مستقیم دارد و درفرایند آسیب شناسی نشانه بیماری زیرساختی در جامعه ارزیابی می شود.بطورکلی اغلب اوقات کسانی که از آنها تملق می شود (مدیران) لب به اعتراض نمی گشایند و شادمان از شنیدن آنچه درخور لیاقت خود نمی بینند، بر دامنه تکبر خود می افزایند.این وضعیت در حقیقت نهایت فرومایگی و حقارت شخصیت است.

بی شک بسیاری از پدیده های اجتماعی با گذشت زمان در رفتار جامعه نهادینه می شوند و رسوب می کنند و اکثر مردم با آن خو می گیرند. بنابراین، حتی در صورتی که عوامل شکل دهنده پدیده ها از بین بروند باز هم آن پدیده ها به رشد خود در عرصه جامعه ادامه می دهند. تملق هم یک پدیده اجتماعی است و نمی توان انتظار داشت که در شرایط فعلی و با توجه به زیرساخت موجود به آسانی از جامعه محو شود، چون سالهاست فرهنگ چاپلوسی به عنوان ابزاری قدرتمند برای نیل به اهداف جاه طلبانه افراد ضعیف در تاریخ و فرهنگ بومی ایران ترویج میشود و باعث شده تا رفتارهای تملق آمیز به شدت تکثیر شود.

بطورکلی در رقابتهای ناسالم دستگاههای اداری است که چرب زبانی و تملق پذیری به وجود آمده و گسترش و توسعه می یابد . اگر مدیران،تملق و چاپلوسی را نپذیرند، چاپلوسی وجود نخواهد داشت همانگونه که در دایره مدیریت مدیران توانمند، میکروب هایی به نام تملق و چاپلوسی وجود ندارد. واقعیت این است اگر مدیر توانمند ، فرهیخته و برآمده از نظام شایسته سالار باشد، مرداب تملق و چاپلوسی درسازمان تحت امرش خشک خواهد شد و حشرات متملق هم فرصتی برای رشد اختاپوسی نخواهند داشت.

آنچه مسلم است دستگاههای اداری و اجرایی مازندران در شرایط کنونی در بالاترین میزان آلوده به ویروس تملق و چاپلوسی است و رقابت کسالت آور و غم انگیزی برای تصاحب جایگاههای مدیریتی میان این افراد در جریان است که حتی از ویروس کرونا هم خطرناک تر است .

روند روبه رشد تخلفات اداری در دستگاههای اجرایی و کشف شبکه های متعدد فساد وسوء مدیریت در دستگاههای اداری و اجرایی نشان دهنده وضعیت نامناسب شایسته سالاری و غلبه چاپلوسان و متملقین بر کرسی های مدیریتی است که فقط با لفاظی و شعارهای پرطمطراق سعی دارند با فریب افکارعمومی به امیال شوم خود دست یابند.

خلاصه کلام اینکه؛ ریشه بسیاری از اختلاس های انجام شده در دستگاههای اجرایی و سوء مدیریت ایجاد شده ، عدم شایسته سالاری و جولان چاپلوسان بیسواد و کم هوش است. آنها همانند علف های هرزی  هستند که با ادبیات تملق  بر بدنه مدیریت می پیچند و با هر روش و ابزاری سعی دارند به مطامع کثیف خود نائل شوند.

بی شک قطع نمودن ریشه اینگونه افراد بیش ار آنکه مستلزم برخوردهای حذفی و موردی باشد، مستلزم فرهنگ سازی اجتماعی و ارتقای جایگاههای مدیریتی از طریق گزینش فرهیختگان و انسانهای وارسته و شایسته است وتا زمانیکه آدمهای کوچک بتوانند با ترفند چاپلوسیو تلمق بر صندلیهای بلند پایه مدیریتی جلوس کنند تغییری درشرایط موجود ایجاد نخواهد شد.